Το 1907, έφυγαν από την Πάτρα, οι παρακάτω συντοπίτες μας

Κάποιος συμπατριώτης μας με όνομα aloysios zalonis μας έστειλε το παρακάτω κείμενο και το δημοσιεύουμε όπως μας το έστειλε τον ευχαριστούμε
Τυχαία διάβασα την ιστοσελίδα σας, βλέπω πως είσαστε ένα άτομο που αγαπάει τον τόπο του και που ψάχνει τα άτομα της χώρας καταγωγής του। Δεν έχω καμμία σχέση με την ΑΡΚΑΔΙΑ αλλά αυτό δε θα πεί που την αγαπώ σα να ήταν δική μου πατρίδα, εύχομαι να μπορέσετε να συντάξετε το γενεολογικό δένδρο όλων των συντοπιτών σας.Εδώ σας αποστέλλω ένα τμήμα των κατοίκων του Καρνεσίου που έφυγαν γιά το μακρινό νέο Κόσμο, σε περίπτωση που δε θέλετε παρακαλώ να μου το διαβιβάσετε.Το 1907, έφυγαν από την Πάτρα, οι παρακάτω συντοπίτες σας,SS ALICE, αποχώρισε από την Πάτρα στις 30 Αυγούστου 1907 και αφείχθει στη Νέα Υόρκη στις 16 Σεπτεμβρίου 1907, μεταξύ του συνόλου των επιβατών υπήρχαν και οι παρακάτω αναφερώμενοι, 1 - Cosaris Ioannis, O Κοζιάρης Ιωάννης, 40 ετών αγρότης, έγγαμος, δε γνώριζε γραφή και ανάγνωση και έφυγε μετανάστης γιά το READING, αφήνοντας πίσω τη συζυγό του Θανασσώ. 2 - Smernis Gheorgios, Ο Σμύρνης Γεώργιος, 18 ετών αγρότης, γνώριζε και γραφή και ανάγνωση και έφυγε μετανάστης γιά το READING, αφείνοντας πίσω τη μητέρα του Δήμητρα. 3 - Anastopulos Panos, Ο Αναστόπουλος Πάνος, 18 ετών αγρότης, γνώριζε και γραφή και ανάγνωση και έφυγε μετανάστης γιά το READING, ( εδώ δεν υπάρχει βεβαίωση της επιβίβασης του ), πάντως έχει στο Καρνέσι τον πατέρα του του οποίου το όνομα είναι δισανάγνωστο. 4 - Panoutsopulos Dimos, Πανουτσόπουλος Δήμος, 18 ετών αγρότης, γνώριζε και γραφή και ανάγνωση και έφυγε μετανάστης γιά το READING, αφείνοντας πίσω τον πατέρα του Παναγιώτη. 5 - Paraskevopulos Theodoros, Παρασκευόπουλος Θεόδωρος, 40 ετών αγρότης, έγγαμος, δε γνώριζε γραφή και ανάγνωση και έφυγε μετανάστης γιά το READING, αφείνοντας πίσω τον πατέρα του Κωνσταντίνο. (Υ.Γ. Ενας έγγαμος, από την πείρα μου, πάντα δηλώνει τη σύζηγό του ή κάποιο παιδί του). 6 - Babalis Theodoros, Μπάμπαλης Θεόδωρος, 16 ετών αγρότης, γνώριζε γραφή και ανάγνωση και έφυγε μετανάστης γιά το READING, και να συναντήση τον αδελφό του Βασίλη αφήνωντας πίσω τον πατέρα του Γεώργιο. 7 - Spiliopulos Sotirios, Σπηλιόποθλος Σωτήριος, 40 ετών, αγρότης, έγγαμος, γνώριζε γραφή και ανάγνωση και έφυγε μετανάστης για το READING, να συναντήσει το φίλο του Peter Boubouli ( μάλλον τον Πέτρο Μπάμπαλη). Εχει αφείσει πίσω του τη σύζυγό του Μαρία. 8 - Catsimalis Georgios, Κατσιμάλης Γεώργιος, 17 ετών αγρότης, έγγαμος, γνώριζε γραφή και αν'γνωση, και έφυγε μετανάστης για το READING, να πάει στον Ανδρέα Προίμο, θείο του από τη Γλόγοβα. αφείνοντας πίσω τον πατέρα του Ιωάννη. ( Μάλλον είναι λάθος πως αναφέρεται ως έγγαμος).

ΕΝΑ ΤΥΧΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ

Βαγγελίτσα, να μας ζήσεις και πάντα η Παναγιά στο πλευρό σου.
Η ερήμωση των χωριών μας, μα και η υπογεννητικότητα, έχουν κάνει την παρουσία των μικρών παιδιών σπάνια έως και ανύπαρκτη. Στο χωριό μας έχουμε μόνο δύο παιδάκια. Την Ευαγγελίτσα Κ. Γιόβα και το Θανασάκη Π. Μπιρμπίλα. Η Ευαγγελίτσα σαν πιο μεγάλη, 5 χρονών, γεμίζει με τη χαριτωμένη παρουσία της και τη γλυκιά φωνούλα της την άδεια πλατεία μας και το γεροντοκρατούμενο καφενείο μας, πάντα κάτω από το άγρυπνο μάτι της μάνας της, Γεωργίας.
Φαντάζεστε, λοιπόν, πώς ακούστηκε η είδηση στο χωριό, ότι η Βαγγελίτσα κινδύνευσε και βρίσκεται στο νοσοκομείο. Δε θέλει και πολύ το παιχνίδι να μετατραπεί σε επικίνδυνη παγίδα. Οι μανάδες μας πάντα έλεγαν: Τα παιδιά δεν φτάνει μία μάνα να τα προσέχει, είναι στο έλεος του Θεού και στην αγκαλιά της Παναγίας.
Μία σιδερένια συρόμενη πόρτα, είναι ένα ευχάριστο παιχνίδι, αλλά και επικίνδυνη παγίδα. Για λίγα λεπτά το αγγελούδι μας ξέφυγε από το άγρυπνο μάτι της μάνας της και της γιαγιάς της, Ευαγγελίας, και η πόρτα βρέθηκε πάνω στο παιδί. Η Παναγία όμως, έκανε το θαύμα της. Έστειλε τη βοήθειά της με τον Γιαννάκη Παρασκευόπουλο του Ντουρογιώργη, που βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο τόπο. Άκουσε τον κρότο που έπεσε η πόρτα, έσπευσε, σήκωσε την πόρτα, πήρε στην αγκαλιά του την αναίσθητη μικρή. Συναγερμός σήμανε στο χωριό. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά.
Μα δεν θα ξεχάσω ποτέ τον παππού της Βαγγελίτσας, Γιώργο Κ. Γιόβα (Τραγανιώτη) όταν τον άκουσα να λέει συγκινημένος: «Πρώτα-πρώτα ευχαριστούμε το Θεό, αλλά και το Γιαννάκη, γιατί εάν δεν ήταν ο Γιαννάκης δεν ξέρω τι θα μπορούσε να είχε γίνει. Ακόμα, και τον Άγγελο του Γραμματέα που μετέφερε το παιδί. Η οικογένειά μου κι εγώ ευχόμαστε όλα τα καλά …».
Παναγιά μου, έχε υπό την σκέπη σου όλα τα παιδιά του κόσμου.

Πράσινο, Νοέμβριος 2009
Μία μάνα

ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ 2

39. Καρνέσι – Ξηροκαμπιά – Πράσινο.
Από τότε που δημιουργήθηκε το χωριό μας (άγνωστο πότε), λεγότανε Καρνέσι. Άλλαξε ονομασία το 1927 και ονομάστηκε Ξηροκαμπιά με την αιτιολογία ότι η λέξη “Καρνέσι” ήταν ξενικής προέλευσης (Σλαβική κλπ). Τον ίδιο χρόνο (1927) με ενέργειες του καθηγητή Πολυτεχνείου Θάνου Ρουσόπουλου (απόγονος των Βελλιωταίων) και του δημοδιδασκάλου Βασιλείου Ν. Παπαϊωάννου, μετονομάστηκε σε Πράσινο. Υπήρξε και η άποψη να ονομαστεί “Περίβλεπτο”.

40. Μία Καρνεσιώτισσα σύζυγος στη Λάστα.
Περί το 1790 μία κόρη από το χωριό μας που την έλεγαν Μαρίτσα, παντρεύτηκε κάποιον Φόσιο στη Λάστα. Λοιπά στοιχεία άγνωστα. Οι δημογέροντες της Λάστας έδωσαν στο παιδομάζωμα το παιδί της χήρας Μαρίτσας και έγινε γενίτσαρος. Κατά τη διάρκεια της Επαναστάσεως του 1821, ο γενίτσαρος ήταν Αξιωματούχος των Τούρκων και διέταξε τους Λασταίους να έρθουν με καρύδια στον Παλαιόπυργο. Ο Αξιωματούχος έτρωγε καρύδια και αναγνώριζε τους ιδιοκτήτες κάθε καρυδιάς. Τελικά είπε ποιος είναι και με ενέργειές του δόθηκαν αρκετά χωράφια στους Λασταίους ….. (Έρευνα Γ. Πετρόπουλου - Σαγιά). Το επώνυμο Φόσιος άλλαξε σε “Μαρίτσας”. (Μνήμες Λουκά Μαρίτσα – Χάβαρι Ηλείας με προγόνους από Λάστα).

41. Ξεχασμένα παρατσούκλια.
Παλαιά παρατσούκλια ανθρώπων έχουν ξεχαστεί, είτε διότι δεν άφησαν απογόνους, είτε μετανάστευσαν, είτε επικράτησαν στους απογόνους άλλα παρατσούκλια ισχυρότερα. Εντοπίσαμε μερικά:
Καλογερούσης: Ήταν ο Αναγνώστης Π. Βελλιωτής, Ήρωας της Επαναστάσεως του 1821. Είχε μάθει λίγα γράμματα στο μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου.
Τσιούνης: Ήταν ο Γεώργιος Ι. Σκαλτσάς, αδερφός του Παναγιώτη, του Χαραλάμπη (απόγονοι οι Πενταζαίοι) και πατέρας της Θεοδώρας συζ. Νικ. Σταθόπουλου (Κοστρία). Σκοτώθηκε μαζί με το Δήμο Παπακωστόπουλο (παιδί του Χρισταρά) το 1866 στις Καστανιές Κορινθίας σε συμπλοκή.
Γιωργόγιαννης και Μαντρώνης: Ήταν ο Αθανάσιος Γεωργόπουλος, υποδηματοποιός, με σύζυγο τη Χρύσω Γιόβα (αδερφή του Γ. Μπούκουρα) χωρίς απογόνους. Σκοτώθηκε στη Μάχη Κιλκίς – Λαχανά 19-21 Ιουνίου 1913. Ο συμπολεμιστής του Πάνος Θ. Σκαλτσάς έλεγε ότι τραυματίστηκε βαριά και κάηκε από τη φωτιά που δημιουργήθηκε στην περιοχή κατά τη διάρκεια της σκληρότατης μάχης.
Κούκας: Ήταν ο Πάνος Φ. Κατσιμαλής (α’ ξάδερφος του Ν. Τσιγκολία) που μαζί με τον Πάνο Β. Γιόβα σκοτώθηκαν στο Καλέ Κρότο της Μικράς Ασίας το 1921.
Λάμπρος: Ήταν ο Φώτης Απ. Παπαφωτίου που σκοτώθηκε στην Κλεισούρα της Β. Ηπείρου το 1941.
Μητράς – Κοτής: Ήταν ο Δημήτριος και Κων/νος Παπαϊωάννου, αδερφοί του Πανάγου (Γοσγού), δημιουργοί αντίστοιχων σογιών. Τώρα λένε «στου Μητρά τα χωράφια».
Κήρκας: Ήταν ο Ιωάννης Π. Πυρπυρής, αδερφός του Νικολάου (Χαρμαντά), του Γιώργη (Τζιού), του Θεοδώρου (Μπαλάσκη), χωρίς απογόνους. Αυτός περιφερόταν στα γύρω χωριά και “κήρυττε” διάφορους λόγους και είχε το παρατσούκλι “Κήρυκας”. Τώρα λέμε στο χωριό “στου Κήρκα τις Τρούπες”, που είναι βαθιές σπηλιές στα βράχια της περιοχής Κουρεϊμάδι.
Καπετάνιος: Ήταν ο Κων/νος Γ. Πυρπυρής, αδερφός του Παναγιώτη (πατέρας του Καλοκαίρη) και άλλων, με ένα παιδί Πάνο στην Αμερική και άλλο παιδί από β’ σύζυγο το οποίο είχε υιοθετήσει κάποιος Χουσιέτης από Πύργο Ηλείας.
Σκούρκος – Νικολάκης: Ήταν ο Νικόλαος Χριστοδούλου Πυρπυρής που τον έλεγαν και Νικολάκη. Είχε γαμπρούς το Θεόδωρο Δημόπουλο (Κορδόμπεη) και τον Κων/νο Ν. Κατσιμαλή (πατέρα Χρήστου Τσελμπουρά).
Ντομόκας: Ήταν ο Αναστάσιος Φ. Νικολόπουλος α’ θείος του Φώτη Μελεκούση. Είχε σύζυγο την κόρη του ιερέα Παπαναστάση και απέκτησαν τρία κορίτσια. Σκοτώθηκε κατά λάθος όταν γινόταν κατάσχεση προβάτων κάποιου συγχωριανού μας περί το 1895 – ’98 (Μνήμες Κων/νας συζ. Π. Κατσιμαλή, θανούσα το 2008). Ήταν ο πρώτος που τάφηκε στο καινούριο νεκροταφείο του Αγίου Βλάση και έκλεισε το νεκροταφείο του Αγίου Αθανασίου στο χωριό μας.
Κουρμουρής: Ήταν ο Θεόδωρος Κ. Κατσιμαλής που είχε παιδιά τον Βασίλη (Πρη), τον Πάνο (Μούκα) και τρεις κόρες.
Λιακοθόδωρος, Λιακοβασίλης, Λιακοτάσης: Ήταν αντίστοιχα οι αδερφοί Θεόδωρος, Βασίλης και Αναστάσης Ζαφειρόπουλοι του Ηλία, πρόγονοι όλων των Ζαφειροπουλαίων, πλην του κλάδου Τουμπελέκα.
42. Της Μάνας το Νερό.
Συνήθως όταν λέμε “της Μάνας το Νερό” εννοούμε την κύρια πηγή κάποιου τόπου, όπως είναι η κύρια πηγή του χωριού μας στην τοποθεσία “Κούκος”. Υπάρχει όμως και μία παράδοση ότι οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού μας εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Κούκος (υπάρχουν ενδείξεις παλαιών κτισμάτων). Εκεί λοιπόν οι κάτοικοι έκαναν γούβες (γούρνες) για να συγκεντρώνεται το τρεχούμενο νερό και να πίνουν τα ζώα. Κάποιο μωρό μιας μάνας πνίγηκε σε μία γούβα και από τότε ονομάστηκε “της Μάνας το Νερό”. (Μνήμες Αθανασίου Χρ. Μετσιόπουλου).

43. Της Μαρίνας ή Μαρίναινας το Λιθάρι.
Ο Μαρίνης Μετσιόπουλος, γενάρχης του κλάδου με παρατσούκλι Μαρνάκος, είχε σύζυγο τη Δημήτρω Δημητρακοπούλου (Σιάρκα) από το Αγρίδι και είχαν παιδιά το Γιώργη (πατέρα του Χρήστου, Παναγιώτη και τεσσάρων κοριτσιών), τον Παναγιώτη (χωρίς απογόνους) και τη Θεοδώρα συζ. Θεοδώρου Π. Σκαλτσά. Ο Μαρίνης Θ. Σκαλτσάς είχε το βαπτιστικό όνομα του παππού του. Τη Δημήτρω την προσφωνούσαν Μαρίναινα. Οι Μετσιοπουλαίοι είχαν πολλά χωράφια στις περιοχές Στενό, Κοτρώνα, Παπαφώτη περιβόλι κλπ. Ο Μαρίνης πέθανε σε μικρή ηλικία και η Μαρίναινα ανέλαβε όλες τις δουλειές μαζί με τα ανήλικα παιδιά της. Προτού νυχτώσει έβγαινε στην άκρη του χωριού κοντά στο δάσος, ανέβαινε σε ένα μεγάλο λιθάρι και άλλοτε αγνάντευε στις παραπάνω περιοχές και άλλοτε φώναζε τα παιδιά της να έρθουν στο χωριό και τους έδινε θάρρος να μη φοβούνται τη νύχτα, τους λύκους κλπ. Από αυτή τη συνήθεια οι κάτοικοι ονόμασαν το “Λιθάρι της Μαρίναινας” (Μνήμες Αθανασίου Χρ. Μετσιόπουλου). Η άποψη ότι σε αυτό το λιθάρι έβρισκαν την εικόνα της Αγίας Μαρίνας, δεν πρέπει να ευσταθεί.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ

Μερικές τοποθεσίες του χωριού μας φανερώνουν τον παλαιό ιδιοκτήτη ή και κατασκευαστή, όπως:
- Χρισταρά βρύση, Χρισταρά Καμίνι κλπ.,
- Μπαμπαλή Γεφύρι,
- Στου Κούτουλα τα χωράφια,
- Στου Γαβριήλ το αμπέλι,
- Στου Παπαφώτη το περιβόλι,
- Στου Τσελάκου (πλησίον Αϊ- Θόδωρου),
- Στου Ψευδούλη (πλησίον Λάκες),
- Στα Πιεραίικα Καλύβια (στον κάμπο),
- Στο Κλητηράχι (Κλήτωρ τοπικός άρχοντας επί Βυζαντίου),
- Στου Βερμέ (Γεώργιος Βερμές – σκοτώθηκε το 1822),
- Στου Σαράντη το Λόγγο,
- Στα Ζουλαίικα αμπέλια,
- Στου Τουρή τον Πόρο (Τουρής – Δημογέροντας στο Καρνέσι 1833),
- Στου Μητρά τα χωράφια (κλάδος Παπαϊωάννου),
- Στον Μύλο του Καρβούνη (υπάρχει μόνο η κρέμαση).
27. Υπάρχουν και τοποθεσίες του χωριού μας που μας οδηγούν πολλά χρόνια πίσω, όπως:
α. Μούσγα, που Σλάβικα εννοεί κακοτράχαλο τόπο.
β. Χασερέμ τη Λάκα, μάλλον Τούρκο ιδιοκτήτη.
γ. Λίφας, χωράφι στις Λακούλες κοντά στο εξωκλήσι Άγιος Γεώργιος, μάλλον όνομα γυναίκας επί Ενετοκρατίας.
δ. Της Βλάσαινας ο Κούκος, μάλλον τόπος κάποιας χήρας Βλάση στα παλιά τα χρόνια.
28. Ένας τόπος πλησίον του Ξεριά, πιο πέρα από τον Παλιόπυργο, τον λέγουν «Αραδαριές». Λέγεται ότι εκεί τα στρατεύματα του Ιμπραήμ είχαν κατασκηνώσει σε σειρές (σε αράδες) και πήρε ο τόπος την ονομασία αυτή.
29. Σε εφημερίδα της Τριπόλεως το 1866 αναγράφεται ότι πωλείται στη θέση «Άμπουλας» αμπέλι 40 στρεμμάτων με λινό. Προφανώς επωλείτο από τους κληρονόμους του Ν. Ταμπακόπουλου προτού κατασχεθεί από την Εθνική Τράπεζα που χρωστούσαν χρήματα. Τώρα δίπλα στον Άμπουλα υπάρχουν χωράφια που τα λένε «Αμπελοχώραφο» χωρίς να έχουν αμπέλια.
30. Στο κάτω μέρος του Παπαφωταίικου Λόγγου το λένε: στου «Μαχαλά». Δε γνωρίζουμε γιατί. Λέτε εκεί να υπήρξε καμιά αρχαία πόλις; Όπως Ρισπίη ……
31. Έχουμε γράψει παλαιότερα με λεπτομέρειες ότι τα όρια του Παγκρατίου έφθαναν μέχρι πιο κάτω από το Κουρεϊμάδι. Τα περισσότερα χωράφια μέχρι το ποτάμι ήταν Πρασινιώτικα, με αποτέλεσμα οι πρόγονοί μας να ταλαιπωρούνται για αγροζημιές στο Παγκράτι, στα Καλάβρυτα και καμιά φορά και στην Πάτρα. Τα όρια έφθαναν στο ποτάμι με ενέργειες του Βουλευτή Τουρκοβασίλη περί το 1930.
32. Ο “Σύνδεσμος Αφοί Παρασκευόπουλοι Καρνεσίου” (Σ.Α.Π.Κ.) ιδρύθηκε την Τρίτη του Πάσχα του 1924, αποτελείτο δε από 29 άτομα. Είχε και σφραγίδα. Δε γνωρίζουμε το σκοπό του Συνδέσμου. Την 21 Μαΐου 1925 απεβίωσε ο Ιωάννης Ν. Παρασκευόπουλος (παππούς του Γιάννη ψάλτη) και ο Σύνδεσμος μάλλον διαλύθηκε ή υπολειτουργούσε. (Από ημερολόγιο Σπύρου Γ. Παρασκευόπουλου - Μπακάλη).
33. Το 1929 με τελεσίδικη δικαστική απόφαση (Εφετείο), καθορίστηκε η διανομή νερού στο «Μάτι» (Παλιόπυργος), στους κατοίκους του Πρασίνου (4 ημέρες) και του Δάρα (3 ημέρες). Από το 1898 μέχρι το 1929 υπήρξαν πολλές προστριβές και δικαστικοί αγώνες μεταξύ των κατοίκων των δύο χωριών (Μνήμες Δήμου Χρ. Ματθαιόπουλο - Δάρα)
34. Στις 12 Ιανουαρίου 1920 έγινε συμπλοκή στην τοποθεσία «Ρεντινός» μεταξύ των θυγατέρων Κων/νου Γ. Κατσιμαλή και των Τοποριστινών (Από Ημερολόγιο Σπύρου Γ. Παρασκευόπουλου - Μπακάλη), προφανώς για βοσκοτόπους.
35. Τον Απρίλιο του 1920 άρχισε η εγκατάσταση τηλεφωνικής γραμμής που σύνδεσε το Καρνέσι με τη Γλόγοβα, Κερπινή, Γλανιτσιά και Βαλτεσινίκο. (Ημερολόγιο Σπύρου Γ. Παρασκευόπουλου - Μπακάλη).
36. Στις 3 Μαρτίου 1920 απεβίωσε ο Νικόλαος Σταθόπουλος (Κοστρίας), πατέρας 7 αγοριών και 4 κοριτσιών (Ημερολόγιο Σπύρου Γ. Παρασκευόπουλου - Μπακάλη).
37. Την 1η Ιανουαρίου 1924, του Αγίου Βασιλείου, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Χρίστος Π. Πανουτσόπουλος που ήλθε από Αμερική, τραυμάτισε δια περιστρόφου εντός του Ναού τον Φώτη Αντ. Νικολόπουλο (Ημερολόγιο Σπύρου Γ. Παρασκευόπουλου - Μπακάλη).
38. Στις 20 Απριλίου 1944 έγινε η Μάχη στο Δρακοβούνι μεταξύ ανταρτών του ΕΛΛΑΣ και Γερμανών και στις 21 Απριλίου η Μάχη στον Παλιόπυργο με πολλές απώλειες των Γερμανών.

Πράσινο, Ιανουάριος 2009

Π. Μ. Σκαλτσάς

ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

Αρκετοί νεαροί του χωριού μας δεν γνωρίζουνε τα αινίγματα που έλεγαν οι πρόγονοί μας για να διασκεδάσουν περισσότερο και ολιγότερο για να οξύνουν την νοημοσύνη. Τα αινίγματα είναι σαν τα δημοτικά τραγούδια που δεν έχουν γνωστόν στιχουργό. Αρκετά αινίγματα μας οδηγούν σε πονηρή σκέψη αλλά αποδεικνύονται αθώα. Τολμήσαμε λόγω απόκρεων να τα καταγράψουμε εκείνα που θυμηθήκαμε.
Τι είναι;
1. Ψηλός - ψηλός καλόγηρος και κόκαλα δεν έχει.
2. Ο γιος μου ο κοντοθόδωρος με τα πολλά ζωνάρια.
3. Ένα παλιοκάρδαρο στο λόγγο πεταμένο.
4. Χίλιοι μύριοι καλογέροι σ’ ένα ράσο διπλωμένοι.
5. Τα μάντζαλα τα χάντζαλα τα χίλια καλικάντζαρα. Χίλια να πεις ποτέ δεν θα το βρεις.
6. Τρεις την πιάνουν και γεννά. Μα εκείνη πρώτα πίνει, μαύρα τα κάνει τα παιδιά.
7. Κολοκύθι επτάτρυπο, κάθε τρύπα και όνομα.
8. Οι μύλοι σταματήσανε και τα βουνά χιονίσανε, οι βρύσες κυλήσανε και τα δύο γινήκανε τρία.
9. Δυο παπάδες με τα γένια ντίφ ο ένας νταφ ο άλλος
10. Μύτη σε κώλο, κώλος σε λιθάρι δέκα τραβάνε δυο κατουράνε.
11. Τη σαλιώνω, τη τεντώνω και στο κώλο σου τη χώνω.
12. Λάπα - λάπα σου τη βάζω, κορδωμένη σου τη βγάζω.
13. Εγώ γι’ αυτό σε αγόρασα και έδωκα τα λεφτά μου να σε γυρνώ ανάποδα να κάνω την δουλειά μου.
14. Κοιλιά με τη κοιλιά το μακρύ κάνει δουλειά.
15. Σε πιάνω από τα αυτιά και σου χώνω τη μακριά.
16. Ανάμεσα στα δυο βουνά την κόρη σφάζουν.
17. Γαϊδουρίτσα φορτωμένη στην τρυπούλα πάει και μπαίνει.
18. Το ίρι-ίρι κρέμεται στου κοριτσιού την τρύπα.
19. Είδα ένα φάντασμα. Πέντε κεφαλές τέσσερις αναπνοές. Χέρια πόδια είκοσι, νύχια εκατό.
20. Η μάνα κάνει το παιδί και το παιδί τη μάνα. Όταν η μάνα ξαναδεί το παιδί αυτό πεθαίνει.
21. Ο φόρτος πάει μπροστά και η μούλα από πίσω.
22. Σκύπτω, γονατίζω εμπρός σου, το μακρύ μου στο σχιστό σου, μα τον Άγιο Κων/νο μην το βάλει ο νους σου σ’εκείνο.
23. Ο φτωχός την πετάει και ο πλούσιος την μαζεύει.
Να το πάρει το ποτάμι;
1.Ο καπνός. 2. Βαρέλι κρασιού. 3. Χελώνα. 4.Το Ρόδι. 5. Οι τριφτάδες. 6. Η πέννα με μελανοδοχείο. 7. Η κεφαλή ανθρώπου. 8. Ο γέρος (δόντια, μαλλιά, μάτια, μαγκούρα). 9. Τα λανάρια που ξαίνουν τα μαλλιά. 10. Το άρμεγμα στη στρούγκα. 11. Το πέρασμα της κλωστής σε βελόνα. 12. Το ζυμάρι στο φούρνο. 13. Η σκάφη. 14. Το κιούπι. 15. Το φόρεμα της κάλτσας. 16. Η ψείρα στα νύχια. 17. Το κουτάλι με φαγητό. 18. Το σκουλαρίκι. 19. Μεταφορά νεκρού. 20. Το αλάτι. 21. Ο μπάμπουρας. 22. Το ξεκλείδωμα της κασέλας. 23. Η μύξα.(ο πλούσιος την μαζεύει στο μαντίλι του)
Υστερόγραφο: Κακές λέξεις δεν υπάρχουν. Κακές σκέψεις υπάρχουν.

Παναγιώτης Μ. Σκαλτσάς

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΑΣΣΟΥ

Πέθανε ο Τάσσος! Για πάνω από 20 μέρες νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου στην Τρίπολη ύστερα απο δολοφονική επίθεση που δέχτηκε έξω από ταβέρνα στα Μαζέικα. Την Τρίτη έγινε η νεκροψία από την ιατροδικαστική υπηρεσία στην Πάτρα και διαπιστώθηκε ότι ο θάνατος του προήλθε ύστερα από δολοφονικά χτυπήματα που δέχτηκε. Η κηδεία του έγινε την Τετάρτη στο χωριό. Μετά την κηδεία έγινε πάνω απο 40 αυτοκίνητα με περίπου 100 συγχωριανούς πήγαν στα Μαζέικα και διαμαρτυρήθηκαν στην αστυνομία για την καθυστέρηση που παρατηρείται απο μέρους της να βρει τους δολοφόνους του Τάσσου.
O ΑΝΤ1 Πάτρας στης 13/01/2010 ανακοίνωσε μια είδηση που αφόρα τον Τάσο και έχει ως εξής:
«Συνελήφθη και ανακρίνεται αλλοδαπός εργάτης για την υπόθεση ξυλοδαρμού που οδήγησε στο θάνατο έναν 47χρονο από την Κλειτορία. Σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, η εξιχνίαση της υπόθεσης είναι θέμα ωρών.»
και ο ΣΚΑΙ ΠΑΤΡΑΣ αναφερει για την εξιχνιαση της υπόθεσης :
"Στις φυλακές Αυλώνα οδηγήθηκε αργά το βράδυ της Τρίτης ο 21χρονος Αλβανός εργάτης στην περιοχή της Κλειτορίας που ομολόγησε ότι χτύπησε μέχρι θανάτου τον 48χρονο Αναστάσιο Σμυρνή το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου 2009. Ο νεαρός αλλοδαπός συνελήφθη ύστερα από το ένταλμα που εκδόθηκε σε βάρος του από την Ανακρίτρια Πρωτοδικών Καλαβρύτων, αφού είχε παρέλθει το χρονικό όριο του αυτοφώρου και ομολόγησε στους αξιωματικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Πάτρας ότι χτύπησε τον 48χρονο επειδή τον προκάλεσε με φραστικά χυδαίο τρόπο, χωρίς όμως να έχει την πρόθεση να τον σκοτώσει. Ο Εισαγγελέας Καλαβρύτων είχε αρχικά ασκήσει δίωξη για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης, αλλά μετέτρεψε την κατηγορία σε ανθρωποκτονία από πρόθεση όταν κατέληξε ο άτυχος 48χρονος και εντοπίστηκε ως δράστης της επίθεσης ο 21χρονος. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Αστυνομία γνώριζε πως το θύμα καταφερόταν με ύβρεις εναντίον των αλλοδαπών αλβανικής υπηκοότητας, που διέμεναν στην ευρύτερη περιοχή. Το μοιραίο βράδυ, ο 48χρονος φέρεται να επανέλαβε τις ύβρεις εξοργίζοντας τον 21χρονο ο οποίος του έστησε καρτέρι και την ώρα που βγήκε από την ταβέρνα της περιοχής, τον έσπρωξε και τον χτύπησε. Από τα χτυπήματα ο άτυχος 48χρονος έπεσε αναίσθητος στο έδαφος. Διακομίστηκε στο Νοσοκομείο Τριπόλεως όπου νοσηλεύτηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και μετά από πολυήμερη νοσηλεία άφησε την τελευταία του πνοή στις 3 Ιανουαρίου 2010."
Αυτό που έχουμε εμείς να πούμε ότι προσπαθούν οι δικηγόροι με λάσπη να κατηγορήσουν τον Τάσο για να γλυτώσουν όμως δεν θα τους περάσει

ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ

Ένα μοναδικό δεκαπενταύγουστο έζησαν όσοι ηρθαν αυτή την περίοδο στο χωριό μας. Ο κόσμος ήταν αρκετός κυρίως και η νεολαία έδωσε ένα μοναδικό τόνο. Ο σύλλογος πρασινιωτών Τρίπολης είχε οργάνωσε μοναδικές βραδιές στο σχολείο bar οπού ήταν γεμάτο νεαρό κόσμο κυρίως στις 14 του μηνός. Οι εορταστικές εδιλώσεις ολοκληρώθηκαν στης 15 Αυγούστου στην κατάμεστη πλατεία με χορό και γουρνοπούλα

ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ

Μια μοναδική αποκριάτικη βραδιά πέρασαν όσοι την ημέρα των αποκριών ήταν στο χωρίο μας. Το καφενείο του Κουμουκέλη ήταν κατάμεστο από πλήθος ανθρώπων (πάνω από 200) οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μασκαρεμένοι. Έπεσε τρελό γέλιο από τις διάφορες πλάκες που έγιναν. Και βέβαια όπως πάντα το κρασί και το φαγητό ήταν σε αφθονία. Σε μια στιγμή μπήκαν στο μαγαζί κλέφτες και απείλησαν με τα όπλα τους τον Κουμουκέλη να τους δώσει τα χρήματα του. Όλοι καθησύχασαν όταν αναλήφθηκαν ότι ήταν ο Γιάννης ο Γιώργος και ο Άγγελος Ζαφειροπουλος. Στο τέλος ακλούθησε χορός μέχρι το πρωί

ΧΟΡΟΣ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ "ΑΓΙΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ"

To Διοικητικό Συμβούλιο των απανταχού Πρασινιωτών «Ο Άγιος Κωνσταντίνος» σας προσκαλεί στον ετήσιο χορό του συλλόγου που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 15/2/2009 και ώρα 13.00 (το μεσημέρι) στο ξενοδοχείο “Fenix” (Αρτεμισίου 1-3 Γλυφάδα)

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΑΚΛΗΣ

Ήταν κάποτε στο χωριό μας κάποιος που λέγονταν Γιαννακλης πρέπει να ήταν πριν τον πόλεμο του1940. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του τα είχε λίγο χαμένα και τριγυρνούσε στο χωριό μας αλλά και στις γύρω περιοχές κουρελιασμένος και πεινασμένος. Μια μέρα βρέθηκε στην Τρίπολη. Τον βρήκαν λοιπόν εκεί κάποιοι μάγκες της εποχής και του είπαν «Γέρο θα σε ταΐσουμε θα σε πλύνουμε θα σου αγοράσουμε καινούρια ρούχα και μετά θα σε πάμε σε ένα κατάστημα να αγοράσουμε χρυσαφικά, εσύ θα λες μόνο μάλιστα και βέβαια». ‘Έτσι και έκαναν. Τον έντυσαν λοιπόν σαν γαμπρό και τον πήγαν σε ένα κατάστημα με χρυσαφικά, παρουσιάζοντας τον για Αμερικάνο πάμπλουτο γνωστό τους. Εκεί άρχισαν να αγοράζουν διάφορα κοσμήματα και συνεχώς τον ρωτούσαν. «Αφεντικό να πάρουμε αυτό το κολιέ» «Μάλιστα» απαντούσε ο Γιαννακλης «Να πάρουμε αυτά τα σκουλαρίκια» «Βέβαια» ξανά έλεγε. Με τα μάλιστα και τα βέβαια οι μάγκες γέμισαν την τσάντα τους με χρυσαφικά και έφυγαν από το κατάστημα. Υστέρα ο καταστηματάρχης βγάζει τον λογαριασμό και τον δίνει στον Γιαννακλη ζητώντας του να πληρώσει. Τότε αυτός σηκώνεται όρθιος και φωνάζει «εγώ δεν ξέρω τίποτα εγώ είμαι ο Γιαννάκλης». Ο καταστηματάρχης αντιλαμβανόμενος τι έπαθε έπεσε κάτω ξερός

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΑΣΙΝΙΩΤΩΝ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

Καλείστε όλοι η συγχωριανοί και οι φίλοι του χωριού μας να παραβρεθείτε στην συνεστίαση του συλλόγου Πρασινιωτών Τρίπολης που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου στο εξοχικό κέντρο ΟΑΣΗ στην Τρίπολη στις οκτώ το βράδι. Ευχαριστούμε

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΑΣΙΝΙΩΤΩΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Την Κυριακή 25 Ιανουαρίου το πρωί στην αίθουσα της Παναρκαδικής ένωσης (Τζώρτζ 9, δίπλα στο ΕΜΠ), θα πραγματοποιηθεί η κοπή της πίτας του συλλόγου πρασινιωτών αναγέννηση . Όλοι οι πρασινώτες καλείστε να παραβρεθείτε

ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Πολλοί από εμάς θα έχουν περάσει τις διακοπές των Χριστουγέννων στο χωρίο μας. Σίγουρα θα θυμούνται με νοσταλγία τις φορές που το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα κάνοντας ακόμα ποιο όμορφη την γιορτινή ατμόσφαιρα. Καθόμαστε δίπλα στο τζάκι γύρο ήταν όλα στολισμένα με το χριστουγεννιάτικο δέντρο να λαμπιρίζει κοντά στο παράθυρο. Πάνω στο τραπέζι υπήρχαν ένα σωρό λιχουδιές μελομακάρονα κουραμπιέδες, δίπλες. Έξω ο ουρανός είναι σκοτεινός και όλα είναι κάτασπρα, τα δέντρα, τα κεραμίδια των σπιτιών, το καμπαναριό της εκκλησιάς, η πλατεία. Δεν υπάρχει καλύτερη ατμόσφαιρα από αυτήν. Αυτά είναι τα τέλεια Χριστούγεννα. Βγαίναμε έξω παίζαμε χιονοπόλεμο φτιάχναμε χιονάνθρωπους. Ποιος μπορεί να ξεχάσει αυτές τις ανεπανάληπτες ημέρες. Δεν μας ένοιαζε αν το χωριό μας έχει αποκλιστεί για μέρες το μόνο που θέλαμε είναι να χαρούμε το χιόνι.
Δεν θα ξεχάσω κάποια Χριστούγεννα όπου, είχαμε σηκωθεί στις 4 το πρωί για να πάμε στην εκκλησία. Το κρύο ήταν τσουχτερό και ο καιρός βαρύς, δεν είχε χιονίσει όμως ακόμα. Τότε και κατά την διάρκεια της λειτουργίας είδαμε από τα παράθυρα να πέφτουν πυκνές άσπρες χιονιθρες ήταν μια μοναδική ατμόσφαιρα, έξω ήταν ακόμα νύχτα. Όταν τελείωσε η λειτουργία και βγήκαμε από την εκκλησία όλα ήταν κάτασπρα και μαγικά
Ας ελπίσουμε και αυτά τα Χριστούγεννα στο χωριό μας να είναι το ίδιο μαγικά και χιονισμένα.
Καλές γιορτές σε όλους !!!

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΙΝ ……!!!!!!

Σε πολύ in προορισμό έχει γίνει τα τελευταία χρονιά το χωριό μας. Δεν είναι μόνο το καλοκαίρι που γεμίζει με νεολαία , αρκετός κόσμος παρατηρείται και σε άλλες εποχές του χρόνου, το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, αλλά και αρκετά σαββατοκύριακα του χειμώνα. Σε παλαιότερες εποχές σπάνια έβλεπες νέους ηλικίας 18 έως 25 να επισκέπτονται το Πράσινο. Τώρα σχεδόν σπάνια βλέπεις νέο σε αυτήν την ηλικία να απουσιάζει κυρίως το δεκαπενταύγουστο από το χωριό μας.
Όλη η περιοχή της ορεινής Αρκαδίας αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια. H απόσταση από την Αθήνα δεν ξεπερνά τις δυο ώρες, πολλά ξενοδοχεία εστιατόρια και καφετέριες έχουν φτιαχτεί στην περιοχή, κυρίως σε Λεβίδι, Βυτίνα. Το χωριό μας δεν απέχει περισσότερο των 20 λεπτών από τα μέρη αυτά. Αν σκεφτεί κάποιος ότι η διαμονή σε ένα ξενοδοχείο της περιοχής ξεπερνά τα 100 ευρώ την βραδιά, είναι φυσικό ότι οποίος θέλει να επισκεφτεί την περιοχή σαββατοκύριακα και γιορτές και έχει σπίτι στο Πράσινο μένει το χωριό μας και αυτός και οι φίλοι του.
Πιστεύω ότι το χωριό μας μελλοντικά θα αποκτήσει μεγαλύτερη αξία καθώς όλη η γύρω περιοχή αναπτύσσεται. Όταν αναπτύχθηκε η Αράχοβα η το Πηλιο δεν αναπτύχθηκε μόνο ένα χωριό αλλά όλα τα χωριά της περιοχής. Το κόστος αγοράς οικοπέδου στην Βυτίνα ξεπερνά τα 100.000€. Κάποιοι από το χωριό μας ή φίλοι τους που ξέρουν το Πράσινο και θέλουν να κάνουν ένα σπίτι στην περιοχή είναι δυνατόν να το κάνουν στο χωριό μας (και υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι) όχι μονό για λόγους οικονομικούς αλλά και για λόγους περισσότερης ηρεμίας, καθώς τα μεγάλα χωριά της περιοχής γίνονται πόλεις. Ίδωμεν…..

ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΑR

Λένε ότι όταν κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή , στο χωριό μας δεν συνέβη κάτι τέτοιο, άνοιξε ένα bar. Το δημοτικό σχολείο του χωριού μας κάθε καλοκαίρι μετατρέπεται σε ένα πολύ καλό και κεφάτο μπαράκι, μαζεύοντας όλη την νεολαία που υπάρχει την περιοχή.
Πολύ καλή ιδέα από τα παιδιά του συλλόγου Τρίπολης που εδώ και αρκετά χρονιά μαζεύουν τους νέους του χωριού μας, στο έρημο σε άλλες εποχές σχολείο, ανοίγοντας το, έστω και με αυτόν τον τρόπο. Έτσι παραμονές της Παναγίας το σχολείο καθαρίζεται μπαίνουν φωτορυθμικά, ηχεία τελευταίας τεχνολογίας, μπάρες, κρυφοί φωτισμοί, κλπ και μετατρέπεται σε bar, μαζεύοντας νέους και από τα γύρο χωριά. Είναι γεγονός ότι οι νέοι στο Πράσινο την περίοδο 10 έως και 18 Αυγούστου ξεπερνούν τα 200 άτομα σε ηλικίες μεταξύ 15 και 35, σε αυτούς αν προσθέσουμε τουλάχιστον 50 άτομα που έρχονται επισκέπτες από τις γύρο περιοχές καταλαβαίνετε τι γίνεται στο σχολείο. Οποίος δεν έχει πάει χάνει. Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι τα παιδιά του συλλόγου και οι θαμώνες προσέχουν και σέβονται τον χώρο και ποτέ δεν έχει παρατηρηθεί κάποια φθορά.
Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό που ένας μικρός, έχοντας ίσως και λίγο παραπάνω πιει, ξεκρέμασε το κάδρο του Καραϊσκάκη και πήγε να του βάλει φωτιά. Τότε επεμβαίνει ο Ευγένιος τον αρπάζει από τον γιακά και του φωνάζει <Τον Καραϊσκάκη; ρε …… τον Καραϊσκάκη;>