ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΥΚΟ;

Δεν είμαι λάτρης των φανταστικών ιστοριών ούτε πιστεύω σε φαντάσματα ufo και καλικάντζαρους. Δεν θα μιλήσω για την ιστορία με τον παπά που έλεγαν ότι έβγαινε στο κουρεϊμάδι , ούτε για την γυναικά που ψάχνει τα παπούτσια της στο δάσος έξω από το χωρίο. Θα αναφέρω μια ιστορία που άκουσα κάποτε από ένα γέρο του χωριού μας, που όντας μικρός μου έκανε μεγάλη εντύπωση, για ευνόητους λόγους δεν θα πω το ονομά του, αλώστε έχει πια πεθάνει. Θα την παρουσιάσω όπως περίπου την άκουσα βάζοντας την σε εισαγωγικά
«Ήταν μια παγωμένη νύχτα κάποιου Δεκέμβρη γύρω το 1950, ο νεαρός τσοπάνης είχε πάει στον κούκο να βγάλει τα πρόβατα του. Στην ατμόσφαιρα υπήρχε μια περίεργη ησυχία, καθόλου συνηθισμένη για ένα χειμωνιάτικο πρωινό, δεν ακούγονταν τίποτα, ούτε τα τροκάνια των ζωών του ούτε τα γαυγίσματα των σκύλων του. Έχε αρχίσει να ξημερώνει, ξαφνικά, καθώς ανέβαινε το βουνό αντιλήφθηκε πίσω του έναν περίεργο θόρυβο. δεν πρόλαβε να γυρίσει το κεφάλι του, και πέρασε διπλά του ένα περίεργο πλάσμα με τόση δύναμη που τον έριξε κάτω. Αυτό που πρόλαβε να δει ήταν ένα μικροκαμωμένο ανθρωπάκι με μεγάλο κεφάλι και πράσινα ρούχα (ή μήπως πράσινο δέρμα;), αρκετά γεροδεμένο που έτρεχε αφύσικα γρήγορα για το μπόι του. Ο τσοπάνης από εκεί και μετά δεν θυμόταν τίποτα άλλο, ξαναβρήκε τις αισθήσεις του όταν είχε πια ξημερώσει. Το παράξενο είναι ότι έλειπαν 5 από τα αρνιά του τα οποία και δεν τα βρήκε ποτέ, ούτε ψόφια ούτε ζωντανά».
Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία. Ο άνθρωπος που μου την διηγήθηκε ισχυρίστηκε ότι ήταν κάποιος καλικάντζαρος.
Για να μην στεναχωρήσω τους λάτρεις του φανταστικού θα αναφέρω αργότερα, σε άλλο post, κάποιες ρεαλιστικές εξηγήσεις που εγώ μπορώ να δώσω για το παραπάνω περιστατικό. Εδώ θέλω να αφήσω την ιστορία ασχολίαστη περιμένοντας και δικές σας απόψεις.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Αθ. ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ (ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ)

Μετά από συζήτηση με τον Παναγιώτη Σκαλτσά όπου και μου έδωσε κάποιες πληροφορίες αποφάσισα να γράψω κάτι για τον Παναγιώτη Μπαμπαλή, γνωρίζοντας αρκετά από αυτά που έχει κάνει για το χωριό μας ( Του Μπαμπαλή το γεφύρι , Το υδραγωγείο από τον Κούκο στο Πράσινο κλπ) .
Το χωρίο μας τον έχει τιμήσει ονομάζοντας τον κεντρικό δρόμο από την πλατεία μέχρι του Κουμουκέλη ως ¨ΟΔΟΣ ΠΑΝ. ΜΠΑΜΠΑΛΗ¨
Γεννήθηκε στο Πράσινο το 1852 και ήταν το ένα από τα δυο αγόρια του Αθανάσιου Μπαμπαλή (ο άλλος ήταν ο Γιώργης παππούς όλων των Μπαμπαλήδων που υπάρχουν στο χωρίο μας). Ήταν στο επάγγελμα ράφτης και γύρω στα 1880 μετακόμισε στην Τρίπολη. Η δουλεία του πήγανε αρκετά καλά και κατόρθωσε σε σύντομο χρονικό διάστημα να βγάλει κάποια χρήματα και να γίνει σεβαστό πρόσωπο στην μικρή κοινωνία της Τρίπολής. Μέσα από την υψηλή κοινωνική του θέση προσπαθούσε να βοηθήσει όποιον τον είχε ανάγκη και κυρίως τους συμπατριώτες του από το Πράσινο. Δύσκολα έλεγε όχι σε κάποιον ακόμα και σε περιπτώσεις που μπορούσε να βρει τον μπελά του.
Έτσι μια μέρα τον επισπεύτηκε κάποιος Αναστόπουλός από το Πράσινο και του ζήτησε να μπει εγγυητής σε κάποιο δάνειο που ήθελε να πάρει από την Τράπεζα. Ο Παναγιώτης προθύμος δέχτηκε και ο Αναστόπουλος πήρε το δάνειο. Όπως ήταν συνηθισμένο εκείνη την εποχή το δάνειο δεν πληρώθηκε ποτέ και η τράπεζα κυνηγούσε τον Μπαμπαλή, που είχε μια οικονομική επιφάνεια. Τότε κάτω από ασφυκτική πίεση ο Παναγιώτης μαζί με τον γιό του Βασίλη, έφυγε γύρο στα 1895 για την Αμερική η γυναίκα του πρέπει να είχε πεθάνει. Ήταν από τους πρώτους έλληνες που βρέθηκαν στην Αμερική και σίγουρα ο πρώτος από την περιοχή μας. Τα πράγματα εκεί πήγαν αρκετά καλά και τον δεύτερο μήνα στέλνει στον αδερφό του 500 δραχμές λέγοντας του «Εδώ το μεροκάματο είναι 30 δραχμές για 8 ώρες εργασία ενώ στην Ελλάδα 6 για 16 ώρες. Στείλε αμέσως τα παιδιά σου εδώ». Πράγματι τα παιδία του Γιώργου ο Βασίλης και ο Θοδωρής μαζί με πολλούς άλλους Πρασινιώτες αλλά και από την γύρω περιοχή έφτασαν στην Αμερική.
Είναι γνωστή η φράση που ακόμα ακούγεται από κάποιες γριές τις περιοχής μας: «Ανάθεμα τον Μπαμπαλή που πήρε τα παιδιά μας στην Αμερική»
Εκεί ο Παναγιώτης βοήθησε όλους να βρουν δουλεία και κάλυψε τις πρώτες τους ανάγκες για διαμονή και φαγητό.
Ο Αποστόλαρος που είχε πάει και αυτός στην Αμερική και γνώριζε τον Παναγιώτη διηγήθηκε αργότερα πως σκοτώθηκε ο γιος του. Ο Βασίλης ήταν αρκετά σωματώδης και εύκολα έμπλεκε σε καυγάδες, υπήρχε η φήμη ότι ήταν ανίκητος και ο μόνος που μπορούσε να τα βάλει με τους μαύρους που τρομοκρατούσαν τους ξένους. Κάποια μέρα τον πλησίασαν δυο πρασινιώτες, δεν ξέρω ποιοι, (μπορεί αργότερα να τους βρω) και του είπαν πως μια συμμορία μαύρων τους επιτέθηκε και τους πήρε όλα τα χρήματα. Ο Βασίλης ακούγοντας το και ξέροντας τις συμμορίες της περιοχής πήγε αμέσως να βρει τους υπεύθυνους και να πάρει πίσω τα χρήματα. Έτσι και έκανε μα εκεί πάνω στον καυγά η συμμορία τον δολοφόνησε. Το πλήγμα ήταν βαρύ για τον Μπαμπαλή που πότε δεν ξεπέρασε τον θάνατο του γιου του.
Με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ο Παναγιώτης μαζί με τα ανίψια του Βασίλη και Θοδωρή (που σκοτώθηκε σε αυτόν τον πόλεμο) σαν καλός πατριώτης ήρθε να πολεμήσει για την Ελλάδα
Έδωσε όλα τα χρήματα που είχε φέρει από την Αμερική για διάφορα έργα στο χωριό μας όπως: Το υδραγωγείο από τον κούκο που ήταν πριν στο Πράσινο, του Μπαμπαλή το γεφύρι κλπ. Πέρασε το υπόλοιπο τις ζωής του κοντά στον Αλέξανδρο Παπαναστασίου πρωθυπουργό της Ελλάδος από το Λεβίδι σαν βοηθός του και πέθανε πάμφτωχος με δημοσία δαπάνη στην Αθήνα γύρο στο 1935
Αυτά με λίγα λόγια για την ζωή του Παναγιώτη Μπαμπαλή . για τυχών λάθη μου η συμπληρώσεις περιμένω τα σχόλια σας