Τρίτη 27 Απριλίου 2010

ΕΝΑ ΤΥΧΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ

Βαγγελίτσα, να μας ζήσεις και πάντα η Παναγιά στο πλευρό σου.
Η ερήμωση των χωριών μας, μα και η υπογεννητικότητα, έχουν κάνει την παρουσία των μικρών παιδιών σπάνια έως και ανύπαρκτη. Στο χωριό μας έχουμε μόνο δύο παιδάκια. Την Ευαγγελίτσα Κ. Γιόβα και το Θανασάκη Π. Μπιρμπίλα. Η Ευαγγελίτσα σαν πιο μεγάλη, 5 χρονών, γεμίζει με τη χαριτωμένη παρουσία της και τη γλυκιά φωνούλα της την άδεια πλατεία μας και το γεροντοκρατούμενο καφενείο μας, πάντα κάτω από το άγρυπνο μάτι της μάνας της, Γεωργίας.
Φαντάζεστε, λοιπόν, πώς ακούστηκε η είδηση στο χωριό, ότι η Βαγγελίτσα κινδύνευσε και βρίσκεται στο νοσοκομείο. Δε θέλει και πολύ το παιχνίδι να μετατραπεί σε επικίνδυνη παγίδα. Οι μανάδες μας πάντα έλεγαν: Τα παιδιά δεν φτάνει μία μάνα να τα προσέχει, είναι στο έλεος του Θεού και στην αγκαλιά της Παναγίας.
Μία σιδερένια συρόμενη πόρτα, είναι ένα ευχάριστο παιχνίδι, αλλά και επικίνδυνη παγίδα. Για λίγα λεπτά το αγγελούδι μας ξέφυγε από το άγρυπνο μάτι της μάνας της και της γιαγιάς της, Ευαγγελίας, και η πόρτα βρέθηκε πάνω στο παιδί. Η Παναγία όμως, έκανε το θαύμα της. Έστειλε τη βοήθειά της με τον Γιαννάκη Παρασκευόπουλο του Ντουρογιώργη, που βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο τόπο. Άκουσε τον κρότο που έπεσε η πόρτα, έσπευσε, σήκωσε την πόρτα, πήρε στην αγκαλιά του την αναίσθητη μικρή. Συναγερμός σήμανε στο χωριό. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά.
Μα δεν θα ξεχάσω ποτέ τον παππού της Βαγγελίτσας, Γιώργο Κ. Γιόβα (Τραγανιώτη) όταν τον άκουσα να λέει συγκινημένος: «Πρώτα-πρώτα ευχαριστούμε το Θεό, αλλά και το Γιαννάκη, γιατί εάν δεν ήταν ο Γιαννάκης δεν ξέρω τι θα μπορούσε να είχε γίνει. Ακόμα, και τον Άγγελο του Γραμματέα που μετέφερε το παιδί. Η οικογένειά μου κι εγώ ευχόμαστε όλα τα καλά …».
Παναγιά μου, έχε υπό την σκέπη σου όλα τα παιδιά του κόσμου.

Πράσινο, Νοέμβριος 2009
Μία μάνα

Δεν υπάρχουν σχόλια: