ΟΙ ΚΡΑΣΟΠΟΤΕΣ

Πάντα θα θυμάμαι στο μαγαζί του παππού μου την παρέα που από το πρωί μέχρι το βράδυ έπιναν τα κρασάκια τους και σηκώνονταν ακριβώς την στιγμή που καταλάβαιναν ότι με το ζόρι μπορούν να πάνε στα σπίτια τους. Ήταν ο Μάκης Ο Στραβό-Χαράλαμπος ο Καλοκαίρης ο γέρο-κάλιος και αρκετοί άλλοι που κατά καιρούς τους έκαναν παρέα, όπως ο Τορβάς κλπ. Θυμάμε του καθόμουν κοντά τους και άκουγα τις ιστορίες τους. Γυρνούσαν προς εμένα μονό όταν τελείωνε το κατοστάρι με το κρασί λέγοντας μου «μικρέ πιασε ακόμα ένα φρέσκο» και εγώ έτρεχα στο υπόγειο για να ξαναγεμίσω την κανάτα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάθε φορά πήγαινα να γεμίσω μόνο ένα κατοστάρι κρασί, αφού αυτοί ήταν σίγουρο ότι θα έπιναν κιλά. Ο κάθε ένας από αυτούς συνόδευε το κρασί του και με κάτι διαφορετικό, Θα μου μένει αξέχαστο το τραγούδι που είχε βγάλει ο παππούς μου για αυτούς:
«Το φρέσκο του Χαράλαμπου η φρυγανιά του Μάκη Ο Καλοκαίρης στο κρασί θέλει το γαριδάκι»