Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα κοντό και κάμπουρικο ανθρωπάκι που ζούσε στο χωρίο μας. Σίγουρα οι ποιο παλιοί θα το θυμούνται καλύτερα και ίσως θα έχουν να πουν πολλές ιστορίες γι αυτόν. Ήταν καλοκάγαθος και τα παιδιά του έκαναν αρκετές πλάκες.
Μια φορά είχε πάει, δεν ξέρω για ποιο λόγο, στο Αγρίδι και γυρίζοντας πέρασε από το μαγαζί του παππού μου λίγο ταραγμένος. Ο παππούς μου τον ρώτησε: γιατί είσαι έτσι; τι σου συμβαίνει; και αυτός απαντά: «Είχα πάει στο Αγρίδι και στον δρόμο μέχρι τον κούκο με πετροβολούσαν οι Αγριδιώτισσες νεράιδες και μετά οι πρασινίωτισσες». Προφανώς κάποια παιδιά από το Αγρίδι τον είχαν πάρει από πίσω και του πετούσαν πέτρες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου